21 Δεκεμβρίου 2012

κείμενο αλληλεγγύης στη βίλλα αμαλίας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ

Το πρωί της 20 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση στην κατάληψη villa amalias στην Αθήνα. Οι μπάτσοι, με πρόσχημα ανώνυμες καταγγελίες εισέβαλαν στο κατειλημμένο επί 23 χρόνια κτίριο και προσήγαγαν 8 συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα. Άμεσα πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από την κατάληψη σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συντρόφους και ενάντια στην απόπειρα τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων ανθρώπων,ένα ακόμη επεισόδιο της οποίας διαδραματίστηκε σήμερα το πρωί. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και στο Δημαρχείο της Αθήνας- καθώς το κτίριο βρισκόταν πλέον στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων- κατά τη διάρκεια της οποίας προσήχθησαν άλλοι 7 σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι μετά από κάποιες ώρες αφέθησαν ελεύθεροι. Προς το παρόν το κτίριο έχει σφραγιστεί και φυλάσσεται από μπάτσους. Οι 8 προσαχθέντες κρατούνται ακόμα.

Η villa amalias, ένα από τα πρώτα κατειλημμένα κτίρια στον ελλαδικό χώρο, εδώ και 23 χρόνια έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για το κίνημα των καταλήψεων, για την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή και γενικότερα έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην όξυνση του κοινωνικού ταξικού αγώνα.Όλοι εμείς ξέρουμε ότι ήταν είναι και θα είναι ο χώρος που διαταράσσει την κανονικότητα της αθηναικής μητρόπολης. Στη villa amalias δεν υπάρχουν σκοτεινές γωνιές αλλά φωτεινά σημεία δημιουργίας και αντίστασης.Όλοι εμείς ξέρουμε ότι πρόκειται για ένα χώρο από τον οποίο γεννήθηκε η αυτοοργανωμένη ,αντιεμπορευματική  έκφραση στηρίζοντας μουσικά γκρουπ, στουντιακές και συναυλιακές υποδομές, θεατρικές ομάδες, εκθέσεις φωτογραφίας, εργαστήρι βιτρό, προβολές. Ένα χώρο που κάλυψε ανάγκες του ριζοσπαστικού κινήματος οργανώνοντας και πραγματώνοντας βιβλιοθήκη,τυπογραφείο,παιδικό σταθμό, χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι καθώς και στεγαστική κατάληψη.Φιλοξενεί πολιτικές διαδικασίες και ζυμώσεις συμβάλλοντας με τη σειρά της στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Εν αντιθέσει με τις δηλώσεις του υπουργού δημοσίας τάξης Δένδια περί ''αποκατάστασης της τάξης'' και ''εργαστηρίων ανομίας'' όλοι εμείς ξέρουμε ότι η villa amalias ανέκαθεν ήταν και θα είναι συνειδητά ενάντια σε κράτος και παρακράτος, σε ρατσιστικά πογκρόμ και στο φασισμό.Μη σκύβοντας ποτέ το κεφάλι στέκεται δίπλα στα καταπιεσμένα κομμάτια, στους κοινωνικούς αγώνες, στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.


Όλοι αυτοί που προσπαθούν να επιβάλλουν έναν ''καθαρό'' κόσμο βασισμένο στον κανιβαλισμό, την καταπίεση , την αποξένωση και τον ατομικισμό ας καταλάβουν ότι για εμάς η villa amalias δεν είναι απλά ένα κτίριο.Είναι οι ιδέες και οι αξίες μας, ο τρόπος οργάνωσής μας, κουλτούρα και πολιτική μας επιλογή ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ. Έρχεται από το παρελθόν και είναι εικόνα από το μέλλον.
Δήμαρχοι και υπουργοί ακούστε το καλά, τη villa amalias δε θα την πάρετε ούτε στα όνειρά σας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 8 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ.
Κατάληψη  Παραρτήματος
Κατάληψη Μαραγκοπούλειο
Κατάληψη Προκάτ 35
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ Πάτρας
ομάδα πολιτιστικής τρομοκρατίας Porto Patrasso
Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm
Σύντροφοι-Συντρόφισσες 

7 Δεκεμβρίου 2012

κείμενο αυτόνομων σχημάτων για τις μπάρες


 Στα όνειρα της ασφάλειας ξυπνάς φυλακισμένος...

    Οι πρυτανικές αρχές, με αφορμή την παρουσία των Ρομά στους πανεπιστημιακούς χώρους  έθεσαν ως αναγκαιότητα τη πραγμάτωση των παρακάτω ενεργειών για αύξηση της ασφάλειας: Αγορά ενός αυτοκινήτου για περιπολίες, αύξηση  ένστολων φρουρών (9 στο σύνολο), τοποθέτηση και λειτουργία μπαρών και φυλακίων στις εισόδους του πανεπιστημίου, εγκατάσταση θυρών βαρέου τύπου και συναγερμών, κλείδωμα ανοιχτών αιθουσών και φωταγώγηση προαύλιων χώρων. Τέλος στοχοποιούνται καταλήψεις στο χώρο του πανεπιστημίου και απομακρύνονται περιθωριοποιημένα στοιχεία όπως οι ρομά.
            Εμείς από την πλευρά μας αναγνωρίζουμε ότι πίσω από την φαινομενική ασφάλεια και έλεγχο που μας πλασάρουν, στόχος τους είναι η καθολική αποστείρωση του πανεπιστημίου σε κάθε πτυχή και έκφανση του, καθώς και η απονέκρωση των πολιτικο-κοινωνικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα εκεί. Αυτή η αποστείρωση, σε πρώτο επίπεδο, μεταφράζεται στην δραστική μείωση των εναπομεινάντων ελεύθερα προσβάσιμων χώρων, καταστέλλοντας  την αυτόνομη και πολύμορφη δράση ατόμων και συλλογικοτήτων. Σκοπός του συστήματος είναι, στα πλαίσια του πανεπιστημίου-επιχείρηση, να ταυτιστεί στην συνείδηση των ίδιων των φοιτητών με έναν υπό συνεχή επιτήρηση χώρο όπου θα χτυπάς κάρτα και θα ελέγχεται η κάθε σου κίνηση, και παράλληλα η λειτουργία του να περιορίζεται στην προετοιμασία των μελλοντικών πειθήνιων εργαζομένων που θα νοιάζονται μόνο για την εργασιακή τους ανέλιξη πατώντας στα πτώματα των διπλανών τους, αγνοώντας τα ταξικά τους συμφέροντα, ένα  πιστό σιχαμερό αντίγραφο μιας ''καλοστημένης'' επιχείρησης. Σε δεύτερο επίπεδο, δεν θα αφήνεται χώρος για καθημερινές πολιτικές ζυμώσεις, για αυτοοργανωμένες δομές και κινηματικές διαδικασίες που θα έρχονται σε σύγκρουση με την κανονικότητα και την κατεστημένη καθαρότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν.
          Από όλη αυτή την ιστορία με τις μπάρες, τα φυλάκια και τους σεκιουριτάδες το μόνο που φαίνεται ξεκάθαρο είναι ότι κράτος και κεφάλαιο ξερνάνε καταστολή για οτιδήποτε δεν χωράει στις δικές τους νόρμες και  αντιδράει στην αστική τους νομιμότητα. Για άλλη μια φορά είναι σαφές πως το κράτος στο σήμερα υιοθετεί την λογική και την πρακτική της μηδενικής ανοχής και έτσι απογυμνώνεται από τον κοινωνικό μανδύα του κράτους πρόνοιας που φαινομενικά επιδείκνυε, παίρνοντας την ολοκληρωτική μορφή του κράτους ασφάλειας. Από την άγρια φυσική καταστολή των κοινωνικών αγώνων, την ρατσιστική επιχείρηση ξένιος δίας, την εισβολή σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους μέχρι την συνεχή μπατσοκρατία σε γειτονιές και δρόμους, είναι προφανές πως αυτό το σάπιο σύστημα σε μία συνθήκη ''κρίσης'' θέλει να ελέγξει όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ζωής. Η πολιτική αδιαφορία και η απάθεια  απέναντι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η αναγωγή σε φυσική καθημερινότητα της ύπαρξης  ένστολων σε κάθε γωνία, η απαξίωση  κοινωνικών εξεγέρσεων και αδιαφορία απέναντι στην   καταστολή, αποτελούν νοοτροπίες που πηγάζουν από αυτό το σάπιο σύστημα  ωθώντας  την κοινωνία στην κατεύθυνση του κανιβαλισμού. Στην προκειμένη, στο πανεπιστήμιο αυτές οι κανιβαλιστικές λογικές τείνουν να ενισχύσουν μία καθημερινότητα αλληλορουφιανιάς, ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών, ρουσφετιών και αποπολιτικοποίησης.  
          Όσο για τους ρομά, το μόνο σίγουρο είναι ότι το ίδιο το κράτος που εδώ και καιρό έχει επιλέξει συνειδητά να τους κρατήσει στο περιθώριο, έρχεται σήμερα και τους ανάγει σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα του πανεπιστημίου, δημιουργώντας κλίμα φόβου γύρω τους (δημοσιεύματα με παραποιημένα στοιχεία π.χ. ένας βιασμός που δεν έγινε ποτέ)  και τέλος τέλος τους χρησιμοποιεί σαν πρόφαση για να καταστείλει οτιδήποτε περεκλίνει από τα όρια ελέγχου του ή ''περισσεύει'' από το πανεπιστήμιο-τσιφλίκι του. Άλλωστε σε ένα πανεπιστήμιο που κυριαρχεί η μίζα και ''νόμιμη'' κλεψιά, με μεγαλοκαθηγητάδες, επιχειρήσεις, κράτος και κεφάλαιο να κερδοφορούν από τα ερευνητικά project με ιδιωτική και κρατική χρηματοδότηση, μόνο αφελές άτοπο και άκαιρο θα ήταν η πλάστιγκα της κοινωνικής κατακραυγής να γέρνει εις βάρος των ρομά. Αυτή η κοινωνική κατακραυγή συντηρείται και αναπαράγεται από τα ίδια τα φοβικά σύνδρομα που την δημιούργησαν. Φοβικά σύνδρομα που το ίδιο το κράτος χρησιμοποιεί εργαλειακά για να εντείνει όλο και περισσότερο τον ρατσισμό, διασπώντας τους από κάτω αυτής της κοινωνίας.
             Για εμάς κάθε τύπου κατασταλτικές μέθοδοι και λογικές θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Σε ένα κράτος που γίνεται και όλο πιο ολοκληρωτικό, σε ένα κόσμο καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κοινωνικού κανιβαλισμού, απάθειας, ελέγχου και επιβεβλημένης ασφάλειας, προτάσσουμε τον καθημερινό αδιαμεσολάβητο αγώνα  όλων των καταπιεσμένων για να διεκδικήσουμε τις κλεμμένες μας ζωές.


                     ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ,
            ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ
           Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙ Α ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

                          ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,
                  ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ                


                                                                     ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΑΣ

κείμενο για τη 17 Νοέμβρη


  ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ…

Είμαστε προβοκάτορες απ’το ’73, ενάντια σε κόμματα, στρατό και εξουσία.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου ήταν μόνο το αποκορύφωμα μιας συσσωρευμένης οργής και αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας μάχης. Δεν συμβολίζει μόνο τα γεγονότα εκείνης της ημέρας αλλά ένα κίνημα αντίστασης ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην καταπίεση , την εκμετάλλευση, τον ολοκληρωτισμό και το κράτος. Ακριβώς γι’ αυτά του τα επικίνδυνα χαρακτηριστικά , το κράτος και οι εξουσιαστές επέλεξαν  να αλλοτριώσουν  τον πραγματικό του χαρακτήρα ,παραχαράζοντας την ιστορία με συγκάλυψη των αληθινών γεγονότων και  ταυτόχρονα, με συστηματικές προσπάθειες να ενσωματώσουν και να αφομοιώσουν στην αστική κουλτούρα τα ριζοσπαστικά προτάγματα που γεννήθηκαν σε αυτό. Έτσι, προσέδωσαν στην εξέγερση εθνικά χαρακτηριστικά και την ονόμασαν γιορτή της δημοκρατίας, αγνοώντας επιδεικτικά τον ταξικό χαρακτήρα της και τα αντιεξουσιαστικά και αντικρατικά  προτάγματα που αυτή είχε. Τον ρόλο τους βέβαια σε όλα αυτά έπαιξαν και οι αριστερές δυνάμεις του χτες και του σήμερα που για την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους συμφερόντων καπηλεύονται τους ταξικούς αγώνες προσπαθώντας να αντλήσουν πολιτική υπεραξία από αυτούς για ψηφοθηρικούς πάντα λόγους. Η επίσημη αριστερά (ΚΚΕ εσωτερικού κ εξωτερικού) ήταν τότε εναντίον της κατάληψης του πολυτεχνείου την οποία και προσπαθούσε να σπάσει στις συνελεύσεις που γίνονταν σε αυτό και αφού δεν τα κατάφερε, αποχώρησε, ενώ λίγο καιρό μετά μιλούσε για προβοκάτορες( βλέπε φύλλο 8 πανσπουδαστικής -όργανο της ΚΝΕ).Προσπάθησε ακόμα να διαχωρίσει τους εργατικούς αγώνες που προέκυψαν τις ημέρες εκείνες(οργανωμένες συνελεύσεις εργατών στο κατειλημμένο κτήριο Γκίνη, και μετέπειτα στο πολυτεχνείο) μιλώντας για φοιτητική και όχι εργατική εξέγερση. Αυτά γιατί κυριαρχούσε ο φόβος πως η εξέγερση θα γενικευτεί και θα ξεφύγει από τα όρια του κομματικού ελέγχου τους και γιατί το μόνο που επιδίωκαν  ήταν η μετάβαση σε καθεστώς αστικής δημοκρατίας, ακολουθώντας συμβιβαστικές γραμμές.
Στα χρόνια που ακολουθούν γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος ο ρόλος τόσο του, δημοκρατικού πλέον, κράτους όσο και κομματιών της αριστεράς στην αποτροπή και την καταστολή νέων εξεγέρσεων καθώς και στην προσπάθεια αλλοτρίωσης του πραγματικού χαρακτήρα του πολυτεχνείου. Ενδεικτικά, από τη πλευρά του  κράτους, τον επόμενο κιόλας χρόνο της εξέγερσης(1974) ορίζονται εκλογές, η πλέον αντεπαναστατική κίνηση, για την ημέρα της 17 Νοέμβρη .Το ίδιο συμβαίνει και το 1977. Συλλαμβάνει ,βασανίζει και εκτελεί αγωνιστές και αντιφρονούντες [κάποιοι από τους οποίους είναι: Αναστασία Τσιβίκα-1976 νεκρή από αύρα σε πορεία οικοδόμων , Χρήστος Κασσίμης-1977 αναρχικός δολοφονείται από μπάτσους, Σταματίνα Κανελλοπούλου ,Ιάκωβος Κουμής-1980 ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου στη πορεία για το πολυτεχνείο, Μιχάλης Καλτεζάς-1985 δολοφονείται από τον μπάτσο Μελίστα στην πορεία του πολυτεχνείου, Μιχάλης Πρέκας-1987].Το 1975 γίνεται η πρώτη προσπάθεια εγκαθίδρυσης μιας εθνικής εορτής για το Πολυτεχνείο, ενώ το 1981 γίνεται πλέον επίσημη με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ στο οποίο συμμετέχουν και αυτοί που εξαργύρωσαν το αγωνιστικό τους παρελθόν  για  κομματικές καταξιώσεις. Οι κυβερνήσεις των χρόνων αυτών απαγορεύουν σε πολλές περιπτώσεις τις πορείες της 17 Νοέμβρη (1976,στις οποίες απαγορεύσεις συμμορφώνεται η ΕΦΕΕ) ,ποινικοποιεί και καταστέλλει άγρια απεργίες και διαδηλώσεις ενώ ταυτόχρονα καταθέτει υποκριτικά στεφάνια στην μνήμη των νεκρών της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Παρόμοιες πρακτικές εφαρμόζονται και από την επίσημη αριστερά, με αδειάσματα καταλήψεων και συγκρούσεις με ακροαριστερούς και αναρχικούς [1978-συγκρουση με αλληλέγγυους φυλακισμένου αντιεξουσιαστή εργάτη, 1979-συγκρούονται με διαδηλωτές, 1980-τα ΚΝΑΤ εισβάλλουν στο κατειλημμένο πολυτεχνείο μετά τη κρατική δολοφονία 2 διαδηλωτών και σπάνε την κατάληψη, 1988-σε συνεργασία με τα ματ καταστέλλουν την πορεία της 17 Νοέμβρη].




                                                             
πορεία 300 ''προβοκατόρων''
φύλλο 8 πανσπουδαστικής





ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ
Το καθεστώς έχει αλλάξει μόνο κατ’όνομα και όχι κατ΄ουσία.Το σημερινό, φορώντας το προσωπείο του κράτους δικαίου ακολουθεί τις ίδιες πρακτικές με τη στρατιωτική χούντα καταπατά με τον ίδιο τρόπο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και λεηλατεί τις ζωές μας, με φυλακίσεις, βασανισμούς και δολοφονίες προσπαθεί να κάμψει τις κοινωνικές αντιστάσεις  κάθε αγωνιζόμενου κομματιού που επιλέγει το δρόμο της εξέγερσης και της ανυπακοής. Η αστική δημοκρατία, μπορεί να μη φοράει φοίνικα ή στρατιωτικά γαλόνια αλλά και πάλι προστατεύει τα συμφέροντα των αφεντικών. Προφασιζόμενη την εθνική σωτηρία, βρίσκει εξωτερικούς οικονομικούς εχθρούς( ΕΕ,ΔΝΤ,Τροικα) , και εξωτερικούς κοινωνικούς εχθρούς (μετανάστες), επιδιώκοντας την εθνική συσπείρωση και εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη αποπροσανατολίζοντας τους καταπιεζόμενους  από τα πραγματικά τους συμφέροντα που δεν είναι εθνικά αλλά ταξικά. Ίδια όμως παραμένει  και η ανάγκη για ανυποχώρητους ταξικούς αγώνες και διεκδικήσεις των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας. Για την  καταστροφή όλων των εξουσιαστικών μηχανισμών και σχέσεων αλλά και για την συνέχιση και γενίκευση των ταξικών αγώνων είναι απαραίτητο οι αγώνες του παρελθόντος να μείνουν ζωντανοί στην μνήμη, στις συζητήσεις, και στους προβληματισμούς όσων ονειρεύονται έναν ανεξούσιο κόσμο. Αγώνες που δεν σκόπευαν να αλλάξουν τα πρόσωπα των εξουσιαστών, να συμβιβαστούν με πιο ‘’δημοκρατικές΄΄ λύσεις, να αναδιανείμουν τον πλούτο. Ήταν αγώνες που βασίζονταν στην ελεύθερη συμφωνία και τον αυθορμητισμό των ανθρώπων που συμμετέχουν σ’ αυτούς και δεν περιορίζονταν ανάλογα τα πολιτικά συμφέροντα. Αυτούς τους αγώνες δεν πρέπει να τους παραδίδουμε στην λήθη.
Δεν κάνουμε μνημόσυνα, θυμόμαστε και συνεχίζουμε τους ταξικούς αγώνες.
Ας γίνουν τα όνειρα μας οι εφιάλτες τους.


 

                                                                                  
                                                                                                   
  



                               ΑΥΤΟΝΟΜΟ  ΣΧΗΜΑ  ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ 


                                                                                                       

αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό αφισάκι


ταξική συνείδηση,όχι φοιτητική

ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΟΧΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ
     Το πανεπιστήμιο, ως ένα ακόμα μέσο αναπαραγωγής του συστήματος, δηλαδή ως μηχανισμός για την προώθηση συγκεκριμένων αντιλήψεων και θεσμών, εξυπηρετεί τις ανάγκες των εξουσιαστών καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις μόρφωσης, ελευθερίας και κοινωνικής ανέλιξης σε συνέχεια με την οικογένεια και το σχολείο. Παράλληλα, εκπληρώνει τις οικογενειακές προσδοκίες(¨το παιδί μου να γίνει επιστήμονας, όχι εργάτης¨ ) και διαιωνίζει τα κοινωνικά πρότυπα(ανθρώπους με φιλοδοξίες και καριερίστικες βλέψεις). Αναλαμβάνει τον ρόλο της μαζικής παραγωγής εξειδικευμένων εργατών προς χρήση για την ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα όμως παράγει και τα αφεντικά, τους αυριανούς εκμεταλλευτές της εργατικής τάξης. Ακόμα όμως και κατά την διάρκεια της φοίτησης, υπάρχει διαχωρισμός ανάλογα την ταξική καταβολή αλλά και τις επιλογές. Βάσει του ταξικού αυτού διαχωρισμού, από τη μία, η παραγωγική δύναμη των φοιτητών γίνεται αντικείμενο άντλησης υπεραξίας προς όφελος ιδιωτικών εταιριών και μεγαλοκαθηγητάδων (project,πτυχιακές,έρευνα). Από την άλλη, οι ταξικές καταβολές, που αναγκάζουν κομμάτι φοιτητών να εργαστεί για να εξασφαλίσει τις σπουδές του. Συγχρόνως υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης ταξικής συνείδησης η οποία καθορίζει την επιλογή του ρόλου ως εκμεταλλευτή ή ως μαχόμενου ενάντια σε κάθε είδους εκμετάλλευσης.
     Σημαντικό ρόλο στο πανεπιστήμιο παίζουν και οι κομματικές παρατάξεις, οι οποίες απορρίπτουν την έννοια του διαταξικού πανεπιστημίου μιλώντας για μια ενιαία μάζα φοιτητών με κοινά συμφέροντα και διεκδικήσεις. Επιδιώκοντας την ικανοποίηση των κομματικών τους συμφερόντων, ανάλογα με τον πολιτικό προσανατολισμό καθεμιάς και με απώτερο σκοπό την ψηφοθηρία, προσφέρουν από ιδεολογικά καλούπια και προκατασκευασμένα επαναστατικά οράματα, μέχρι ψυχαγωγία(κλαμπ, εκδρομές, τσάμπα ποτά, πάρτυ κλπ),υλικά αγαθά (σημειώσεις κλπ) ακόμα και εύκολη κοινωνικοποίηση. Προωθώντας την λογική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης, οι παρατάξεις εμφανίζονται ως οι κάτοχοι της ‘’απόλυτης αλήθειας’’, εκφυλίζοντας έτσι την αμεσοδημοκρατική φύση της γενικής συνέλευσης. Περιθωριοποιούν, σνομπάρουν ή επιτίθενται σε κάθε εξωπαραταξιακή άποψη που προσπαθεί να ακουστεί. Έτσι, η συνέλευση καταλήγει σε κομματικό-ψηφοθηρικό παιχνίδι εντυπώσεων. Άλλο ένα κομμάτι της λογικής αυτής, είναι οι εκλογές, όπου ο φοιτητής καλείται να εκλέξει τους ¨πεφωτισμένους¨ ηγέτες-αντιπροσώπους του που θα φροντίσουν για το συμφέρον του, διατηρώντας έτσι τις ιεραρχικές δομές(Δ.Σ).
     Εμείς από τη μεριά μας, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση ως μέσο και σκοπό, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας. Ενάντια στις αυθεντίες και στην καθοδήγηση, δημιουργώντας αλληλέγγυες δομές, δρώντας συλλογικά μέσα και έξω από τις σχολές.
    ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟOΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ